Week 2- Pokhara, extreme sports en feesten

Namasté everyone! Deze week onwijs veel gezien en meegemaakt, maar ik zal proberen het kort te houden ^^ Vrijdag ochtend vertrokken we erg vroeg met de bus richting Pokhara. Een slopende rit van 8 uur, waarin je helemaal door elkaar geschud wordt en af en toe met je hoofd tegen het dak zit. Zelfs de snelweg is vreselijk. Onderweg maakte ik kennis met het platteland, wat overigens totaal niet plat is, en de armoede van Nepal. Maar ik kan eigenlijk niet anders zeggen dan dat ik het prachtig vond. De mensen leven in zeer primitieve omstandigheden, maar de manier waarop ze samenleven met de natuur is schitterend. Het leek even alsof ik terug ging in de tijd. De dorpen zijn gebouwd langs de rivier, in het dal van de central hills, waar ze goed gebruik van maken. Het fungeert als douche, wasmachine en zwembad. Overal lag kleding te drogen op grote rotsblokken. De mensen leven in hutjes van hout of klei met veel golfplaat. Overal lopen koeien, geiten, kippen en honden, tevens ook in de grote stad, en dit levert nul problemen op! De buffels die ze gebruiken om hun grond mee om te ploegen hebben hun eigen strooien hutje naast het huis. Hangbruggen zorgen voor een veilige oversteek van de rivier. Mensen wassen zich op straat bij de waterpomp. Vrouwen werken in het land en plukken rijst die ze vervoeren in een grote rieten mand die ze om hun hoofd hangen, wat bizar zwaar moet zijn, vooral ook gezien de steile rijstvelden. Mannen achter een ploeg getrokken door buffels ploegen het land en kinderen spelen in de rivier. De oude gerimpelde mannen en vrouwen zitten voor zich uit te staren langs de weg, vaak in 100 % gehurkte positie met hielen plat op de grond (wat voor ons onmogelijk is, maar dat leer je vanzelf als je een gat ik de grond als wc hebt; als ik terug ben ben ik denk ik ook squad kampioen). Sommige dorpen bestonden wel uit echte huizen en ik was verbaasd om te zien hoe kleurrijk en mooi ze zijn! Onderweg zag ik in een boom een stuk of 6 grote gieren zitten en er vlogen er ook een hoop rond. In Pokhara stapten we met zijn 11en in een busjes voor 7 personen, wat betekende dat ik op de grond zat. Pokhara stal meteen mijn hart, het meer is prachtig en zo rustgevend, er staan overal grote Bodhi bomen (die prachtig zijn en heilig voor de boeddhisten, omdat Boeddha zijn verlichting bereikte onder zo’n boom) en de gekleurde bootjes gaven een tropisch gevoel. In de middag hebben we een vaartochtje gemaakt naar de tempel in het midden van het meer, was mooi! Volgende dag vroeg op, want we gingen naar Sarangkot om de zonsopkomst te kijken, die de Himalaya’s prachtig verlicht. De rit erheen was weer een belevenis, de weg is smal en gaat in haarspeldbochten omhoog, waarbij hard getoeterd moet worden om een eventuele tegenligger te waarschuwen. Bij Sarangkot aangekomen zei een oud vrouwtje die tapijten aan het weven was al: You lucky, you lucky, mountains beautiful today. Ja we hadden het getroffen en was prachtig helder en de bergen waren schitterend. Vanaf daar waren 8 bergen te zien van boven de 8000 meter, waaronder de heilige berg Machhapuchhre. Het is onbeschrijfelijk mooi hoe het opkomende zonlicht een roze/rood licht schijnt op de bergen. Na zonsopkomst wordt het in deze tijd van het jaar helaas vaak mistig en bewolkt en verdwijnen de bergen. Dat was activiteit 1 van de dag. Activiteiten 2,3,4 waren een waterval een grot en een Tibetaans dorpje met een boeddhistische klooster. Allemaal leuk en mooi. Activiteit 5 was paragliden! We waren allemaal ontzettend opgewonden daarvoor en er hing een heerlijke vibe in de bus ernaartoe. Hoe prop je 18 mensen in een busje voor 9? Haha het kan allemaal. De piloten waren 100 % echte hippies en avonturiers en een deephouse muziekje maakte de vibe compleet. Bij het zien de van de spot waar we van de berg af moesten rennen ging er een adrenaline kick door me heen. Een paar instructies die erg belangrijk waren, zorgde ook voor de nodige spanning, vooral toen er eerst iets niet goed ging met de parachute en de piloot zei: “Now I have a dope!” Maar de take-off ging perfect en daar hing ik dan boven het prachtige Pohkara, compleet met meer en schitterende vallei. We gingen opzoek naar de thermal en daarvoor moest ik de gieren en andere roofvogels volgen. Uiteindelijke vonden we hem en waren we boven alle andere paragliders, wat er minstens 30 waren, op zo’n 2000 meter. Prachtige ervaring! Daarna hadden we free time en besloten we met een aantal die niet ziek, zwak of misselijk waren, om te gaan mountainbiken. We volgde de weg langs het meer en kwamen weer langs prachtige dorpjes, dit keer ook vissersdorpjes. 1 was happy village waar de kinderen en mannen op scootertjes ons vrolijk Namaste of Hello na riepen. Het was adembenemend daar, graslanden langs het meer met bergen erachter! De buffels, wilde paarden en witte reigers maakte het plaatje compleet. Toen besloot ik met 3 anderen nog een dag extra te blijven. We wilde echt nog niet terug naar de drukte en chaos van Kathmandu! Dus de dag erna konden we lekker uitslapen en daarna zijn we naar de langste, snelste en “vetste” zipline van de wereld gegaan. Onderweg kwamen we een tegenligger tegen en moesten onze chauffeur achteruit de berg af, dan houdt je toch je hart vast, vooral als de auto al niet erg lekkere geluiden maakte. Dat voorgevoel bleek juist want halverwege de berg stonden we stil. Na een half uur wachten zonder te weten wat er ging gebeuren kwam een taxi ons halen en bracht ons naar de top. Het was een onwijs hoog en verlaten plaatsje en er was verder niemand, dus dan denk je toch even: “kan ik dit wel vertrouwen?” De zipline ging erg steil naar beneden en verdween toen ergens in het dal. Was even slikken, maar uiteindelijk viel het erg tegen, al was het dal erg mooi! Daarna even bijgekomen met een boottochtje op het meer en toen een ijsvogel gespot. ’S Avonds zijn we langs het meer bij een leuk tentje gaan zitten en hebben diepe gesprekken gevoerd onder het genot van een biertje. Daar spotte we nog wat vuurvliegjes en een vleerhond. Heerlijk even een vakantie gevoel. Heel grappig hoe iedereen aan Julian, de Nederlandse jongen, vraagt of hij magic mushrooms of wiet wil; hij ziet er te Nederlands uit haha. De dag erna weer back to reality. Onderweg moest ik onwijs lachen om een auto met een geit op het dak, die mensen hier blijven me verbazen. Wat ook raar is dat de vrachtwagens heel mooi beschilderd zijn en dat de toeters verschillende melodietjes hebben waarmee ze lijken de communiceren. De terugkomst in kathmandu was zo teleurstellend weer. We stonden meteen vast in een verkeersopstopping. Wat vrij logisch is als nergens stoplichten zijn en ze alleen op echt hele drukke kruispunten 1 politieman zetten om het verkeer te regelen. De vieze geuren kwamen me weer tegemoet; mensen verbranden hun afval hier langs de weg…
Maandag moest ik weer aan het werk op de school. Maar ’s middags was het feest want deze week is Holi festival. We gingen dus met de kinderen met poeder spelen en elkaar lekker onderkliederen. De directeur is duidelijk echt trots op ons als vrijwilligers want het was tevens een grote fotoshoot en de foto’s stonden die middag nog online. Ook dansen hoort bij dit feest, maar de jongens vinden dat maar niks haha. 1 meisje was blijkbaar nogal gek op mij, want ze liet mij niet los, niemand mocht met mij dansen en ze beschermde me letterlijk als andere kinderen mijn camera probeerde af te pakken. Op de weg terug staarde iedereen ons aan alsof we idioten waren en ze riepen ons allemaal “happy holi” na, heel leuk! ’S Avonds zijn we uit gegaan met de groep. Eerst lekker westers eten, want de Dal Bhaat, rijst, momo’s en chapati komen wel je neus uit. Hier kwam ik erachter dat de rijkere Nepalese mannen blijkbaar allemaal homo zijn, tenminste je zou het denken. Ze verven hun haar, dragen strakke kleding met glitters en zijn er niet vies van om hand in hand te lopen enzovoorts. Bij terugkomst werden we meteen vrolijk achtervolgt door alle straathonden, ze waren niet agressief, maar toch knijp je hem wel even dan.
Dinsdag was echt Holi festival, iedereen was vrij en wij vierde het ook in ons camp. Iedereen verzamelt op hun dakterras om waterballonnen naar elkaar te gooien. Echt heel grappig om te zien en te doen. Daarna veel geklieder met poeder en water. Wat een smerige bende was het, maar wel heel leuk om te doen. ’S Middags zijn we naar de stad gegaan en hebben daar een kijkje genomen. Was echt bizar. Heel druk, veel dronken groepen mannen die vrij agressief poeder op je gezicht smeren. Niks poeder gooien, ze willen je per se aanraken. En ja vooral de westerlingen, waar er niet veel van waren, waren de pineut. Van een meisje werd in de chaos haar telefoon gestolen. Verder waren er muziekoptredens, waardoor het mij aan Koninginnedag deed denken. Was hele belevenis. Ik vind denk ik komende week nog poeder op de vreemdste plekken.
Vandaag ben ik helaas ziek geworden, maar dat gaf mij dan wel wat tijd om dit vreselijk lange verhaal te schrijven. Ik mis ook wel wat tijd voor mezelf, want het is een drukte van jewelste hier met altijd mensen om je heen, dus was ook wel lekker om even een excuus te hebben om me op te sluiten in mijn kamer. De groep gaat dit weekend veranderen, veel gaan weg en er komen weer nieuwe bij. Ook 3 Nederlanders, dus hopelijk kan ik dan weer wat meer deelnemen in de gesprekken, want mijn Engels vormt nog steeds een barrière :( Mis mijn vrienden en familie dus wel heel erg, verklaard misschien mijn uitgebreide verhalen! Dank u voor uw aandacht en tot de volgende keer maar weer ;)