Week 3: Wildlife, oude steden en nieuwe vrienden
Door: Ilona van Erck
Blijf op de hoogte en volg Ilona
03 April 2016 | Nepal, Kathmandu
Hoi hoi, daar ben ik weer. Mijn eerste indrukken zijn verwerkt en gek genoeg begint alles nu een beetje normaal te worden en voelt het hier als thuis. Dit weekend zijn we naar Chitwan gegaan. Heel even was er sprake van dat ik een filmster zou worden in een schitterende film over het beklimmen van de Mount Everest, maar dit ging helaas niet door. Chitwan was een prima alternatief. We waren met zij 4en, waarvan 1 begeleider, waar ik het inmiddels erg goed mee kan vinden. Dus klein groepje, maar ook wel lekker om even uit de drukte te zijn van alle mega enthousiaste Australiërs hier. We hadden echt een heel leuk privé hotel wat er super tropisch uitzag met schattige bungalow huisjes. Chitwan National Park is trouwens het regenwoud van Nepal. Onderweg ernaartoe moest je niet vreemd opkijken als er een olifant door de straat liep, want dat was hier heel normaal. Veel hotels hebben zelfs hun eigen olifanten om de toeristen op rond te leiden. Heel zielig trouwens… De beo, die pratende vogel, is hier net zo normaal als een kraai bij ons. Aan de oever van de rivier door het park spotte we meteen een paar krokodillen, 1 groot soort met een stompe neus en 1 met een lange snuit en ogen erboven op. Die konden we dus meteen van ons lijstje afstrepen. Onderweg spotte we vooral veel vogels. We zagen een zwart-witte ijsvogel als een gek het water in duiken om een vis op te pikken. En de ijsvogel zoals iedereen hem kent, vloog vlak langs onze boot heen. We voeren langs een volkje die in klei hutten leefde en zagen hoe een man zijn buffel in bad deed en vrouwen elkaar waste. Het was net een aflevering uit groeten uit de rimboe. Bizar wat die mensen allemaal aan hun hoofd dragen, hele boomstammen slepen ze mee. Onderweg zagen we nog een wilde pauw, een aantal krokodillen, ooievaars en een aap. Daarna stapte we uit onze kano en gingen te voet door de jungle terug. Lang de oever zagen we naar een paar van die opa vogels en er vlogen 2 neushoornvogels over. Tijdens de wandeling bleek het regenwoud erg uitgedroogd en platgebrand te zijn, niet wat je verwacht dus, al rook het er wel precies zoals in de dierentuin. Maar al snel spotte we ons eerste wildlife; een aantal wilde zwijnen. Toen was het zoeken naar de Indische neushoorn, die ernstig bedreigd is, maar in dit gebied konden ze ons een garantie geven van 95% dat je er een zou zien. We kwamen bij een groot meer en daar bleken we net 2 neushoorn misgelopen te hebben. Maar na een tijdje begon onze gids opeens te rennen, hij had ze gespot. 2 neushoorns namen een bad een de waterkant, al hadden het net zo goed 2 boomstammen kunnen zijn. Dus toen begon een race tegen de klok om op tijd dichterbij te komen. Dat lukte en we konden ze tot op 100 meter naderen, onwijs gaaf om te zien! De rest van de wandeling spotte we nog wat paradijsvogels en heel veel gigantische termietennesten. We zagen de zon, die hier altijd knalrood is als ie laag aan de hemel staat, ondergaan tussen de bomen. Na de wandeling liepen we langs het olifanten breeding centrum. 10 vastgetekende olifanten op een rijtje van verschillende groottes, 1tje had een jong van 5 dagen oud. Ik las over de behandeling en hoe ze getraind worden en dat maakte me toch wel neerslachtig en beetje boos, zag toch beetje op tegen de geplande olifanten rit van de dag erna. Bij thuiskomst bleken we geen stroom te hebben. Dus dat werd douchen in het donker, maargoed het was een warme douche dus dat was al geweldig. Daarna een romantisch diner bij kaarslicht, met het klikkende geluid van een aantal gekko’s als achtergrondmuziekje. Na het avondeten zijn we naar een cultuur dansshow gegaan, was niks aan eigenlijk, maar het optreden van de pauw was geweldig. De pauw is de nationale vogel van Nepal, dus er was een man verkleed in een zeer goed pauwenpak en hij deed een gekke dans met zijn hoofd haha. Toen snel slapen, de stroom was er toch nog steeds af dus we konden niks doen. Volgende ochtend was het vroeg op om een ritje te maken op een olifant door de jungle. Ben inmiddels wel wat hobbelige ritjes gewend, maar dit was toch wel weer een nieuwe belevenis. De jungle waar we nu doorheen gingen leek wel meer op echt een jungle en we zagen al snel een hoop wildlife. Heel veel herten in verschillende vormen en maten en wilde zwijnen, die niet de moeite deden om opzij te gaan, want het was toch maar een olifant die eraan kwam. Onderweg reden we door veel spinnenwebben, de spinnen dachten vast hier hang ik wel hoog genoeg, en rupsdraden. We waren dus helemaal wit toen we terug kwamen en hadden het gevoel dat we overal vieze beestjes op ons hadden. Gelukkig waren de spinnen niet al te groot, maar alsnog gaf het steeds een adrenaline kick als je door zo’n web ging. Die arme olifant werd af en toe heel hard geslagen als ie even stilstond om te snuffelen… We zagen een ook een mooie grote adelaar in een boom en een aantal apen. Aan het eind heb ik de olifant nog wat banaantjes gevoerd, dat had dat arme beestje wel verdient. Van de ene hobbelige rit in de andere terug naar huis. Weer langs de rivier waar de beroemde hangbruggen ene kant van de rivier met de andere kant verbinden en langs de rivier zijn prachtige witte stranden. En toen waren we weer terug in de drukte van Kathmandu. Het huis was nu een stuk rustiger, aangezien de 3 drukste vrijwilligers vertrokken waren. Zondag zijn we met zijn 6en naar Patan geweest. Dat is een oude stad met een plein, Durbar Ssquare, vol met tempels. Jaja eindelijk heb ik tempels gezien. Ze zijn hier niet per se hindoeïstisch of boeddhistisch, maar een mengelmoesje. De eerste gouden tempel was erg mooi! Helaas waren een aantal tempels ingestort of beschadigd door de aardbeving van een jaar geleden…
Op het project hadden de kinderen deze week examens, dus ons werk bestond nu uit het schilderen van de buiten muren. Ik vond het wel leuk, maar het was een enorm geklieder. Ik heb een Boeddha geschilderd. Iedereen die langsliep bleef even staan om te kijken en gaven complimentjes over dat het er goed uit zag. Na school hebben we altijd vrije tijd en ik was die middag alleen. Was even naar het dakterras gegaan maar het begon opeens mega hard te waaien en in de verte zag ik een enorme stofwolk mijn kant op komen. Ben toen snel naar beneden gevlucht. Alle ramen moesten snel dicht en na afloop lag er dikke laag zand overal. De wind en onweer waren vrij beangstigend. Maandag avond zijn we uit eten geweest in Thamel, bij een restaurantje dat Phat Khat heet. Onwijs goed eten en geweldige sfeer. Lekkere muziek en allemaal van die open minded hippie-achtige mensen. Er kwam een amerikaan ons kamertje binnen, deed de deur op slot en zegt: “Who wants some marihuana?” Haha er wordt flink wat geblowd hier. Toen de rest naar huis ging, ben ik nog gebleven met twee jongens die ik eerder ontmoet had. Bij thuiskomst werd ik half aangevallen door de honden en niemand deed de deur open… Ik mezelf al op de straat slapen, zo maak je nog is wat mee. Maar na 20 minuten aanbellen deden gelukkig de twee nieuwe Nederlandse meisjes open, dus ik kon lekker mijn bed in, nadat ik een uur lang verhoord was over hoe alles hier gaat. Ze hadden duidelijk last van de cultuurshock en de heimwee, zoals ik dat ook had. De volgende dag ook de andere vrijwilligers ontmoet en weer naar de school gegaan om te schilderen en daarna ben ik naar het weeshuis geweest. Zijn 54 meisjes en een aantal komen om te spelen en met ons te praten, was leuk. Mijn haar werd meteen ingevlochten en kreeg steeds te horen hoe mooi ik was. 1 meisje zei: “You’re so beautiful, you look like Nepali.” De volgende dag hoorde ik dat ze dat tegen iedereen zegt haha. De rest van de week bestond uit schilderen op het project, nog twee avonden naar Phat Khat en afscheid nemen van de oude vrijwilligers. Het weer was deze week niet al te goed, dus heb ook mijn eerste moesson regenbui meegemaakt. Vrijdag zijn we naar Bhaktapur geweest, de mooiste oude stad van Nepal. Was inderdaad heel mooi en oud. Lijkt echt alsof je terug in de tijd gaat, omschrijven is moeilijk, je moet het echt zien en de sfeer voelen om te weten wat ik bedoel. Op het Durbar Ssqaure werden we gestalkt door gidsen en bedelende kinderen achtervolgde ons de hele stad door. In deze stad hebben veel huizen prachtig houtsnijwerk. Zo’n stad maakt toch veel indruk, dus we waren afgemat na een paar uur. Het contrast met de weg ernaartoe was groot, want de autoweg was zowaar vlak en er waren werkende stoplichten!
Ik merkt dat ik sinds deze week echt helemaal gewend ben geraakt en me 100% op mijn gemak voel. Ook dankzij de nieuwe vrijwilligers waar ik het goed mee kan vinden :) Zo weer precies 2 A4tjes, dus laat ik maar weer is ophouden. See ya later! X